Ruhlara Özgürlük! ~3~

Şimdi senden bir isteğim var. Her şeyi bir yana koyup kendini en mutlu hissettiğin anları düşünmeni istiyorum. Kendini en iyi, en mutlu nerede hissediyorsun? Kitap okurken mi, yürüyüş yaparken mi, müzik dinlerken mi, yemek yaparken mi-yerken dediğini duyar gibiyim, sen yine de fazla kaçırma- , bisiklet sürerken mi? Aklına hangi an geliyorsa. Düşündün taşındın ama bir türlü sende olumlu ruh hali yaratan bir durumu bulamayacak kadar uzak mı kaldın gülümsemekten? Olsun. Hemen harekete geç, hayatına olumlu aktiviteler kat! Sana demiyorum ki milyon dolarlar harca, tüm vaktini bunlara ayır. Günlük rutinine belki o güne kadar yapmak aklına bile gelmeyen şeyleri koy. Oturup hiç bir kitap bitirmedin mi? Hemen bir kitaba başla. Sevdiğin şarkıcının yeni albümü mü çıktı? Hemen dinle. Evde depresyon modunda takıla takıla göbeği mi saldın? Ee bir zahmet çık biraz yürüyüş yap. Bunların hepsi 24 saatinden en fazla 1 saat ayıracağın birkaç aktivite örneği. Deneyerek seni en çok mutlu eden anların sayısını fazlalaştırabilir, bunları günlük yaşantına katıp mutlu anlarını kat kat katlayabilir, ruhunu hiç olmadığı kadar özgür kılabilirsin. Haydi bakalım, başla düşünmeye.

---

Şimdi ilk görevimizi tam bir görev bilinciyle yapıp bizi mutlu eden anları düşünüp günlük rutinimize de eklediğimize göre gelelim esas hususlara. Haydi diyelim ki beni en çok meditasyon yapmak rahatlatıyor. Peki tüm günümü ben buna mı ayıracağım? Tabii ki hayır. Seni mutlu eden anları ve görevlerini ayırmalısın ve öncelik sırasını tarafsızca belirlemelisin. Mutlu olacağız diye görevlerimizi gözardı edersek bu yol bize mutluluktan çok sorumlulukların altında kalıp ezilmeyi, mutsuzluğu getirir. Gündelik, yapmak istemediğin işlerin mi var? Koy sonuna ödül olarak en sevdiğin anını. De ki şu işi bir biteyim hemen yapacağım. Al gazı, devam et işine.

Şimdi ya çoktan belirlenmiş anlarımızı hayata empoze ediyoruz ya da deneme yanılma yoluyla kendi anılarımızı bulup mutluluk oranımızı katlıyoruz!