Bedeller

Maddesel olsun ya da olmasın, elde etmek istediğimiz hemen hemen her şeyin bir bedeli vardır. Kimi zaman altından kalkılamayacak bedellerle karşılaşırız hayatta, kimi zaman da bedeli ne olursa olsun düşünmeden bir yola öylece atılıveririz. Bir bedel herkes için farklı anlamlar ifade ediyor olabilir fakat değişmez bir tek şey var ki o da hayatta kim olursak olalım hepimiz için bedellerin var olduğudur. Peki herkes bu gerçekle yüzleşecek kadar cesaretli midir? Sanmam. Ancak herkes bir gün istese de istemese de bir bedel ödeyecektir. Umudumuz, hayat boyu mental, ruhsal ve fiziksel açıdan verebileceğimizin fazlasını gerektirmeyenlerle karşılaşmak yönünde. ☺

İstediğin şey ister bir eşya, ister bir hedefine ulaşmak, istersen de duygusal yönlü bir dilek olsun, bir yola çıktığında ödün vermen, uğruna bedeller ödemen gereken şeyler muhakkak olacaktır. Maddi açıdan rahat bir gelecek inşa etmek için gençlik yıllarını çalışarak, isteklerinden, hobilerinden, sevdiklerinden, dinlenme ve yemek saatlerinden ve hatta uykundan ödün vererek geçirebilir ve sonunda amacına ulaşabilirsin. Fakat yüksek ihtimalle bu uğurda verdiğin ödünler ileride ödeyeceğin bedeller olarak karşına çıkacaktır. Tam refaha kavuştum dediğin zamanlar belki o uzun süreli koşuşturmanın etkisinden dolayı sağlığınla, belki vakit ayıramadığın sevdiklerinle, belki de hayattan zevk almanı sağlayan fakat hiç geliştiremediğin hobilerinle ödeyeceksin bunun bedelini. Elbette sana bırak geleceğini planlamayı, çalışmayı eğlenmene bak demiyorum. Hayatında başını nereye çevirirsen irili ufaklı ödün ve bedellerle karşılaşacaksın diyorum sadece. Senin sınırlarını, ortalamanı bilebilecek tek kişi sensin, bu sayede nerede nasıl davranman, hangi işe ortalama ne kadar emek sarf etmen ya da ne zaman neyi yapman gerektiğine sen kendi azami ve asgari değerlerinle karar vereceksin. Unutmaman gerekense ne kadar güzel planlar yaparsan yap hayatın da seninle ilgili elbet bir planının olabileceğidir. Bugün ana konumuz elbette duygusal bedeller olacak, “bu yazımda da birazcık değişiklik olsun canım, bakın lütfen ödemelerinizi planlayın” falan diye ekonomiye giriş yapsam ya, neyse ciddiyim.

Kendimizle, verdiğimiz kararlarla, yaptıklarımız ya da zorunda kaldığımız her şeyle ne kadar çabuk yüzleşirsek su o kadar kolay akıp yolunu bulacak, bunun bilincindeyiz. Bedeller de bu listede yerini alması gereken yegane maddelerden biri. Süreç bizi bazen öyle bir noktaya getirir ve öyle büyük psikolojik bedeller ödemek zorunda kalırız ki, bu bedel artık tüm yaşamımıza etki edecek bir tabumuz, duvarımız hatta bizden bir parça haline gelir. Hatta çoğu zaman fark etmesek de bu etkileri çocukluğumuzdan bu yana taşırız sırtımızda. Örneğin çok küçük yaşlarda ailesiz büyümek zorunda kalmış, nispeten toplum düzenine uymayan her bireyi yargılayıp duran bir kesim vardır. Fakat bu durumun içini irdeleyip o insanı anlamak aklının ucundan bile geçmez çoğu zaman. Çok yüksek ihtimalle hayat şartları bu olan bir kişinin diğer insanlara göre çok daha çetin ve örseleyici bir geçmişi olmuştur ve dışarıdan uyumsuzluk, yıkıcılık olarak görülen her şey onun bir nevi kendine uyarladığı korunma mekanizmalarıdır. O soyut, duygusal yönünü desteklemeyen geçmişi nedeniyle sahip olduğu kişiliği, bireyi toplumdan dışlanmaya kadar varacak bedeller ödemek zorunda bırakmıştır belki, hem de kendinin hiçbir suçu olmadan. Farklı bir açıdan bakarsak, en çok güvenmen gereken insanlar tarafından güvenin kırılmış, en çok sevilmen gereken insanlar tarafından sevilmemiş olabilirsin mesela. Bu da her ne kadar insani bir iletişime ihtiyaç duysan da, sana tüm insanlara karşı içinde biriktirdiğin güvensizlik, şüphe, sevgisizlik ve hatta olumlu duygulara sahip olsan da onları bastırmaya çalışmak gibi zorlayıcı bedeller olarak dönmüş olabilir. En başa döndüğümüzde tek istediğin sevilmek, sağlıklı ilişkiler kurmaktı fakat bedellerini güvenini, inancını kaybetmek olarak ödedin.

Fark ettiğin gibi bazen ufacık ve normal istekler bile insanı büyük bedeller ödemek zorunda bırakabiliyor. Ee ne yapalım o zaman, kapıyı pencereyi kapatıp dış dünyayla iletişimimizi mi keselim? Hiç kimseyi sevmeyelim, güvenmeyelim mi? Bedel ödememek uğruna dükkanı mühürleyip gidelim mi yani? Hayır. Öncelikle yüzleşelim; bu durum kişisel değildi. Yani yeryüzünde bu problemle karşılaşan ilk insanoğlu sen değilsin. Bir bedel ödemen gerekiyorsa öde, onunla yüzleşmekten ne kadar kaçarsan o kadar büyüyecek çünkü. Şimdi ufak tefek sıyrıklarla atlatacaksan yüzleşmek cesaretini göstermediğin her an bedelin bir balon gibi şişmeye devam edecek. O ilişki, o arkadaşlık sana iyi gelmiyorsa bitir işte. Anıların, yaşanmışlıkların boşa gitmeyecek; sana öğretmesi gereken şeyler vardı ve bizzat yaşayarak öğrendin, miadı dolduysa sana katacak şeyi kalmamış demektir. Alman gereken dersleri al ve serbest bırak artık. Sana iyi gelmiyorsa yüzleş, bedeli çok sevdiğin birini kaybetmek olsa bile. Çünkü zorladığın sürece sonuç değişmeyecek, eninde sonunda kaybedeceksin ama zorladığın her an için muhtemelen daha kalıcı hasarlar bırakacak. Bedellerden kaçmaya çalışmak hayatını hiçbir zaman kolaylaştırmayacak, aksine erteleyip durduğun, yaşayamadığın bir hayata itecek seni. Tabii ki bedel ödemek için can atar hale gelmeyeceğiz ama bedel ödeme cesaretini gösterdiğinde maneviyatının nasıl büyüdüğünü, geliştiğini fark edecek, sana neler öğrettiğini görecek ve “Şimdiki ben olmam için o bedeli ödemem gerekiyormuş” diyeceksin. Çünkü bedel ödemek sanıldığı gibi her zaman senden bir şeyler götürmeyecek; tecrübeler, yaşanmışlıklar, alınan dersler olarak çok şey de katacak aynı zamanda. “Neden yapmak zorundayım, neden bu bedeli ödemek zorundayım, neden bunu yaşıyorum?” deme, o bedeli ödedin çünkü demek ki tam da o yönüne katman gerekenler varmış, tam da o yönünün filizlenmesi, tam da oradan büyümen, kendini geliştirmen gerekiyormuş.

---

Boyumuzu aşmayan, belimizi bükmeyen, bizi bizden etmeyen; benliğimize benlik katan nice bedellere, cesaretle… ❣